یک مخترع فرانسوی به نام ژوزف ماری ژاکارد (1752-1834) مکانیزمی را برای کمک به ایجاد تابلو سرمه دوزی شده در سال 1801 معرفی کرد که مکانیسم موسوم به ژاکارد در نهایت جایگزین سیستم کششی کنترل الگو شد که مستلزم یک راه اندازی طولانی مدت بود.
زمانی که الگوی جدیدی بافته شد و سرعت اجرای طرح‌های بافته شده بر روی ماشین بافندگی را افزایش داد و اجازه ساخت ساختارهای بافت پیچیده‌ای را داد که قبلاً در بافندگی غیرعملی بود.
این امر باعث ایجاد شاهکارهای فنی در قالب تصاویری شبیه چاپ روی کاغذ شد و مکانیسم ژاکارد همچنین نیاز به پسر کش را از بین برد، دستیار بافنده که طناب های الگو را در یک پیش کش معمولی می کشید، بنابراین به طور موثری نیروی کار مورد نیاز برای بافتن منسوجات طرح دار پیچیده را به نصف کاهش داد.
استفاده نهایی از قدرت در بافندگی در بافندگی منسوجات ساده و طرح دار تولید را تسریع کرد، اما هر نوآوری فشار را بر کارگرانی که مواد خام را به نخ تبدیل می کردند، افزایش داد که بافندگان فرانسوی در مرکز تولید ابریشم لیون و همچنین سایر نقاط اروپا مجبور به کاهش مکرر دستمزد شدند و تا پایان قرن شاهد کاهش موقعیت اجتماعی شدند.
مکانیسم ژاکارد با ماشین‌های توری‌سازی نیز تطبیق داده شد و ایجاد توری‌های ماشینی طرح‌دار تصویری را امکان‌پذیر ساخت، جایی که قبلاً فقط تورهای ساده می‌توانستند ساخته شوند و توری های دست ساز همچنان در مقادیر کم و با هزینه های هنگفت برای تامین بازار لوکس و کلکسیونرهای متخصص تولید می شد، اما توری ماشینی در طول قرن نوزدهم بر بازار تسلط داشت.
نمایشگاه بزرگ لندن در سال 1851، که اغلب به عنوان نمایشگاه قصر کریستال به دلیل ساختار شیشه ای و آهنی که در آن قرار داشت، نامیده می شود، اولین نمایشگاه متوالی از نمایشگاه های تجاری بین المللی بود که مکان هایی را برای تولیدکنندگان فراهم کرد تا نمایشگاه های فنی و غیرقانونی را به نمایش بگذارند.
