قدر مطلق فشار آب منفذی منفی در لجن برای شرایط تک زهکشی در پایین لایه لجن بسیار زیاد و در بالای لایه لجن کوچک بود که نشان می دهد فشار منفی به تدریج توسط شیلنگ لجن کش از پایین لایه لجن منتقل می شود.
لایه لجن به بالا. فشار آب منفذی منفی در وسط و بالای لایه لجن در شرایط تک زهکشی در مراحل اولیه و اواخر آزمایش به آرامی و در مرحله آزمایش میانی به سرعت کاهش یافت.
یک نقطه عطف در منحنی فشار آب منفذی وجود دارد.
از آنجایی که کف لایه لجن به سطح بار فشار منفی خلاء نزدیک بود و ژئوتکستایل قابل نفوذ توسط لجن در مرحله آزمایش اولیه کمی گرفتگی داشت، فشار آب منفذی به سرعت کاهش یافت.
فشار به سرعت در 11.5 ساعت بارگذاری به دلیل نشت خلاء تجهیزات آزمایش افزایش یافت. پس از آن، فشار آب منفذی به تدریج کاهش یافت.
فشار آب منفذی در بالای لایه لجن پس از 10 ساعت بارگذاری به سرعت کاهش یافت و این مقدار تقریباً برابر با فشار خلاء منفی در پایین لایه لجن بود.
زمانی که در آن فشار آب منفذی به طور ناگهانی کاهش یافت با وقوع خلاء مطابقت داشت. سپس نیروهای منفی از بالا و پایین لایه لجن به وسط لایه لجن به طور همزمان منتقل شدند.
فشار آب منفذی در شرایط زهکشی دوگانه کمتر از فشار آب در شرایط زهکشی دوگانه در همان موقعیت بود.
در مقایسه با شرایط لجن تک زهکشی، فشار آب منفذی اضافی در شرایط زهکشی مضاعف سریعتر از بین رفت، راندمان آبگیری لجن بالاتر بود و اثر آبگیری بهتر بود.
در این مطالعه، آزمایش‌های آبگیری لجن در شرایط زهکشی تک و دو زهکشی با بار فشار منفی خلاء در پایین مورد مطالعه قرار گرفت و نتایج آزمون مقایسه و تجزیه و تحلیل شد. نتیجه گیری به شرح زیر است.
میزان رطوبت لجن در شرایط زهکشی تک و دو زهکشی با بار فشار منفی خلاء در پایین به ترتیب از 97.5 درصد اولیه به 75.4 درصد و 73.2 درصد بدون تهویه لجن کاهش یافت.
لجن بعد از آبگیری از دوغاب به کیک متراکم تبدیل شد و تاثیر آبگیری لجن خوب بود. نتایج نشان داد که میزان رطوبت لجن برای شرایط تک زهکشی در مراحل اولیه و اواخر آزمایش به آرامی کاهش یافت اما در مرحله آزمایش میانی به سرعت کاهش یافت.
