این یک واکنش طبیعی برای والدین است که وقتی فرزندانشان از همه چیز از انگشتانشان گرفته تا حتی سبزیجات و سایر وسایل خانه استفاده می کنند و آنها را به عنوان اسباب بازی تفنگ یوزی به کار می برند.
این که بازار پر از وسایل بازی با تفنگ از تفنگ های آبی و اسلحه های کلاهک دیوالی گرفته تا بازی های ویدئویی مبتنی بر تیراندازی است، کمکی نمی کند.
اما، همه والدین و کارشناسان معتقد نیستند که اسلحه های اسباب بازی را باید دور از کودکان نگه داشت.
“من معتقدم بازی با اسلحه برای بچه ها خوب است و هیچ مدرک علمی وجود ندارد که ارتباط واقعی با تفنگ های اسباب بازی و خشونت های واقعی آینده را نشان دهد.
بازی با اسلحه خشونت نیست، بلکه قهرمانی، برد و باخت است. میرا. ام، مادر کودک، می‌گوید که وقتی یک تفنگ اسباب‌بازی برای فرزندتان می‌گیرید، پسر خوب بر پسر بد پیروز می‌شود، مسئولیت بر عهده والدین است که او را در مورد تمایز بین تیراندازی وانمودی و تیراندازی واقعی آموزش دهند.”
بنابراین، آیا اسلحه های اسباب بازی واقعا مشکل هستند؟ نه دقیقا.
سلاح‌های اسباب‌بازی به خودی خود درست مانند سایر اسباب‌بازی‌ها هستند که به کودکان کمک می‌کنند چیزهای جدید یاد بگیرند، تخیل خود را گسترش دهند و مهارتهای خلاقانه خود را تقویت کنند.
اما در فضایی که مکرراً تقویت می کند که خشونت مشکلی ندارد، ممکن است ایده خوبی نباشد که چنین اسباب بازی هایی را به بچه ها بدهید.
بازی آزاد خلاقیت و بیان را تشویق می کند و اسباب بازی ها ساختار، فرم و هدف را به بازی می بخشند. وقتی بچه‌های کوچک بازی می‌کنند و با تفنگ‌های اسباب‌بازی به دیگران شلیک می‌کنند، از قدرتی که می‌توانند کسی را بی‌حرکت کنند، از درام سقوط هدف هیجان‌زده می‌شوند.
آیا آنها واقعاً معنای واقعی مرگ را درک می کنند؟
به ندرت! آرونداتی سوامی، مشاور و برنامه‌های مشارکت سرپرست والدین در ParentCircle می‌گوید ممنوع کردن چیزی به ندرت به نتایج مطلوب می‌رسد، به‌ویژه وقتی صحبت از اسباب‌بازی‌های کودکان می‌شود، زیرا هیچ تضمینی وجود ندارد که دسترسی به آنها در جای دیگری غیر از نظارت والدین ممنوع شود.
