این ساعت دیجیتال دیواری بزرگ برای دو هدف اصلی در نظر گرفته شده‌اند: برای سیگنال‌دهی و اطلاع‌رسانی (به عنوان مثال زمان‌بندی خدمات و رویدادهای عمومی)، و برای مدل‌سازی منظومه شمسی.
هدف اول اداری است، دومی به طور طبیعی با توجه به علایق علمی در نجوم، علم، طالع بینی و چگونگی ادغام این موضوعات با فلسفه دینی آن زمان به وجود می آید.
اخترشناسان و اخترشناسان از اسطرلاب استفاده می‌کردند و طبیعی بود که برای تولید مدلی از منظومه شمسی، یک محرک ساعتی روی صفحه دوار اعمال شود.
ساعت های ساده ای که عمدتاً برای اطلاع رسانی در نظر گرفته شده بودند در برج ها نصب می شدند و همیشه به صورت یا عقربه نیاز نداشتند.
آنها ساعات متعارف یا فواصل بین اوقات معین نماز را اعلام می کردند. با تغییر زمان طلوع و غروب خورشید، ساعات متعارف از نظر طول متفاوت بود.
ساعت‌های نجومی پیچیده‌تر دارای صفحه یا عقربه‌های متحرک بودند و زمان را در سیستم‌های زمانی مختلف از جمله ساعت ایتالیایی، ساعت متعارف و زمان اندازه‌گیری شده توسط ستاره‌شناسان در آن زمان نشان می‌دادند.
هر دو سبک ساعت شروع به به دست آوردن ویژگی های عجیب و غریب مانند خودکار کردند.
در سال 1283، یک ساعت بزرگ در Dunstable Priory در Bedfordshire در جنوب انگلستان نصب شد.
موقعیت آن در بالای صفحه میله نشان می دهد که ساعت آبی نبوده است. در سال 1292، کلیسای جامع کانتربری یک «هورلوگ بزرگ» را نصب کرد.
در طول در تعدادی از مؤسسات کلیسایی در انگلستان، ایتالیا و فرانسه به ساعت اشاره شده است.
در سال 1322، یک ساعت جدید در نورویچ نصب شد که جایگزینی گران قیمت برای ساعت قبلی نصب شده در سال 1273 بود.
این ساعت دارای یک صفحه نجومی بزرگ (2 متری) با خودکار و زنگ بود. هزینه های نصب شامل استخدام تمام وقت دو ساعت نگهدار به مدت دو سال بود.
